Rajd 2022

 

Wyniki tegorocznego Konkursu Literacko-Plastycznego 

„Ci, co zginęli w walce…”

Za nami kolejna edycja Konkursu Literacko - Plastycznego „Ci, co zginęli w walce…” pod patronatem Wójta Gminy Michałowice.  Uczestniczyli w nim tradycyjnie uczniowie trzech szkół gminnych - w Komorowie, Michałowicach i Nowej Wsi. W tym roku swoje prace prezentowali uczniowie klas VII i VIII szkoły podstawowej. Spośród nich niezależna Komisja Konkursowa wyłoniła laureatów w dwóch kategoriach: literackiej oraz plastycznej. Oto oni:

KATEGORIA LITERACKA

I miejsce - Nagroda Wójta Gminy Michałowice – Weronika Wrzos, szkoła  w Nowej Wsi

II miejsce – Michał Jeż, szkoła w Nowej Wsi

III miejsce – Hanna Mojecka, szkoła w Nowej Wsi

Wyróżnienia:

Maria Czerepińska, szkoła w Nowej Wsi

Olgierd Skubis, szkoła w Michałowicach

Karol Żak, szkoła w Michałowicach

 

KATEGORIA PLASTYCZNA

I miejsce - Nagroda Wójta Gminy Michałowice – Wiktoria Ślepokura, szkoła w Nowej Wsi

II miejsce – Aniela Filimon, szkoła w Nowej Wsi

III miejsce – Julia Rokita, szkoła w Nowej Wsi

Wyróżnienia:

Weronika Wrzos - szkoła  w Nowej Wsi

Emilia Wudarczyk - szkoła  w Michałowicach

Aleksandra Banach - szkoła w Nowej Wsi

Nowością od zeszłego roku jest przyznawanie po jednej nagrodzie w obu kategoriach przez Fundację Dwór Polski w Pęcicach. 

Tegoroczne laureatki tej nagrody to Maria Czerepińska w kategorii literackiej oraz Weronika Wrzos w kategorii plastycznej.

 Serdecznie gratulujemy wszystkim młodym Laureatom!

 

Dziękujemy wszystkim uczestnikom konkursu oraz Nauczycielom, którzy zachęcili ich do twórczej pracy.

Organizatorki  konkursu

Elżbieta Gąsior

Beata  Wiszniewska

 

 

 

Poniżej prezentujemy nagrodzone wiersze i prace plastyczne.

 

I miejsce - Nagroda Wójta Gminy Michałowice

Weronika Wrzos Ostatnia godzina

Oto ona.

Chwila niby tak odległa...

Teraz jak jasna błyskawica

rozdziera młodą duszę mą .

Patrzę .  

Oczy moje jak umarłe kamienie

staczają się ku ziemi  

twardej i głuchej.

Dłonie.

Wiotkie i miękkie  

jak zielone liście.

Szemrzą cicho,

opadają nad sczerniałym pobojowiskiem nocy.

Czuję.

Serce moje jak dojrzały granat pękło,

przelała się młodzieńcza krew.

Pejzaż zgasły jak wieczorna wieś .

Pęcice...

 

Wiktoria Ślepokura

 

II miejsce

Michał Jeż  Światło Śmierci                                                                            

Przy torach, nad ranem
Szedłem nie sam
Był też strach, nadzieja
I grupa takich jak ja

Wytępić, zabić, dorwać
Hitlerowski pościg trwał
Ich twarze oblane krwią
Nasz ból, lęk i strach

Zostałem już tylko ja
Tatę wywieźli...
Mamę rozstrzelali...
A brata...

Przy torach, nad ranem
Szedłem nie sam
Światło kolejki - nadziei blask
Zatrzymanie, rozkaz, odjazd

Znów światło - strzał - śmierci blask
Przy torach w Pęcicach
Ostatni czas
Bliscy tu są, dołączam do nich i ja

 

Aniela Filimon

 

III miejsce

Hanna Mojecka Pamięć                                                                

O czym dziś szumią pęcickie lasy, sosny, osiki, świerki i buki?

Czy wspominają minione czasy?

Czy pamiętają wojenne dzieje i drżą listkami, gdy wiatr zawieje?

Ten wiatr historii, co serce ściska, bo wizja wojny jest ciągle bliska…

 

O czym dziś szumią brzozowe lasy, olchy, leszczyny i stare dęby?

Gdy Rajd wyrusza spod szkolnej klasy, by uczcić pamięć tych, co polegli…

Czy w szumie radość i poruszenie, że w młodych tyle energii drzemie?

Że maszerują dzielnie chłopcy, dziewczyny, bo to tradycja jest naszej gminy.

 

Czy szumią dla nich dęby i buki, bo chcą przekazać ważne nauki?

By nie zapomnieć wojny koszmaru,

By być odważnym, poświęcić siebie,

Kiedy Ojczyzna będzie w potrzebie…

 

Jak to zrobili starsi i młodzi, o których pamięć w swym sercu nosi

Ten, kto dziś Rajdem uczci

Odwagę, siłę i bohaterstwo

Pęcickiej Braci -  Cześć ich Pamięci! Chwała za męstwo!

 

 

Julia Rokita

 

 

Wyróżnienia

Maria Czerepińska

PĘCICKIE SZEREGI                                                                                    
 

Wyruszyli nocą pod dowództwem Grzymały,
wszyscy ramię w ramię, morze ludzkich oczu.
Z płonącej stolicy marszem się wyrwali,
żołnierze, harcerze w pęcickie ubocze.

Brakło uzbrojenia, gdy dosięgły strzały,
serca rozpalone, by ojczyzny bronić.
Przeciw Polsce Walczącej niemieckie oddziały,
wielu nie dało się przed śmiercią uchronić.

Tych, co nie polegli, do niewoli wzięto,
okrutne tortury zakończone  śmiercią.
Dziś chodzimy po ziemi ich krwią nadszarpniętej
i hołd oddajemy Pęcickim Orlętom.

Nad wspólną mogiłą pomnik w zniczach tonie,
dusze uleciały, lecz pamięć nie zginie.
Coroczne spotkania w naszym szkolnym gronie,
nie chcemy zapomnieć, choć czas szybko płynie.

Kiedy myślę o nich, o tym, co się stało,
to wiem już, że słowa nie zawsze są puste.
Bóg, Honor, Ojczyzna to ważne przesłanie,
chcę o tym pamiętać, kiedy patrzę w lustro.

 

Weronika Wrzos

 

Olgierd Skubis Krew Pęcic za Polskę!                                                              

Bój pod Pęcicami

Choć już dawno za nami

Wciąż pamiętamy…

 

Idą, strzelają

za Polskę padają

choć strachu nie mają, przegrają

 

Niemieckich kul świst przerażenie

Jak żniwo ostatnie westchnienie

Za Polskę!

 

Nieważny ból, troski, zmartwienia

Za Polskę walczyć trzeba

Bez wytchnienia…

 

Ci, co przetrwali i tak przegrali…

Wrócili i życie oddali

Za Polskę!

 

Tych, co złapali

Bestialsko zamordowali

Za Polskę!

 

Choć żyć trzeba

Bóg wzywa do nieba

Za Polskę!

 

Emilia Wudarczyk

 

 

Karol Żak

2 sierpnia 1944-walczące nieuzbrojone dusze                                                

„Grzymała” dał rozkaz,

Wyruszyć z Ochoty,

Dozbroić się, dozbroić,

W podwarszawskich lasach.

By wrócić i walczyć o Warszawę.

 

Noc, ciemno, pada,

Przeformowana kolumna,

Około stu odważnych dusz,

Transportem do Pęcic.

By wrócić i walczyć o Warszawę.

 

A tam w dworze,

Żołnierze Wehrmachtu,

Dogodna obserwacja,

Wokół pola i łąki.

Nie dadzą wrócić i walczyć o Warszawę.

 

W pośpiechu przybyły,

Posiłki niemieckie, dwa czołgi,

Oddział SS z Pruszkowa,

Złapano wiele walczących dusz.

Pragnących wrócić i walczyć o Warszawę.

 

Cały dzień śledztwo,

Bicie, tortury, znęcanie,

Rozstrzelano wiele bezbronnych dusz,

Niewielu uciekło w mroku i deszczu.

Nie wrócą by walczyć o Warszawę.

 

91 dusz zostało by czuwać,

Najmłodszy powstaniec miał 14 lat,

19 dusz nadal pozostanie bezimiennych.

 

 

Aleksandra Banach