Rajd 2019

 

 

Wyniki tegorocznego  Konkursu Literacko-Plastycznego

„Ci, co zginęli w walce…”

Za nami kolejna edycja Konkursu Literacko- Plastycznego „Ci, co zginęli w walce…” pod patronatem Wójta Gminy Michałowice.  Uczestniczyli w nim tradycyjnie uczniowie trzech szkół gminnych - w Komorowie, Michałowicach i Nowej Wsi. W tym roku swoje prace prezentowali uczniowie klas VI,VII i VIII szkoły podstawowej. Spośród nich niezależna Komisja Konkursowa wyłoniła laureatów w dwóch kategoriach: poetyckiej oraz plastycznej. Oto oni:

KATEGORIA POETYCKA

I miejsce- Nagroda Wójta Gminy Michałowice - Bruno Cwajda,  szkoła  w Michałowicach

II miejsce - Zuzanna Sieczka, szkoła  w Nowej Wsi

III miejsce - Izabela Gajownik, szkoła w Nowej Wsi

Wyróżnienia:

Dominika Spychalska , szkoła w Komorowie

Gabriela Grzanka,  szkoła w Nowej Wsi

Anna Czechowicz,  szkoła w Nowej Wsi

 

KATEGORIA PLASTYCZNA

I miejsce - Nagroda Wójta Gminy Michałowice – Jacek Bereszyński,  szkoła w Nowej Wsi

II miejsce - Maria Rucińska, szkoła  w Michałowicach

III miejsce - Lena Sosnowska, szkoła  w Nowej Wsi

Wyróżnienia:

Anna Czechowicz - szkoła  w Nowej Wsi

Julia Cieślak - szkoła  w Michałowicach

Jakub Urbaniak - szkoła w Michałowicach

Serdecznie gratulujemy laureatom!

Dziękujemy wszystkim uczestnikom konkursu oraz nauczycielom, którzy zachęcili ich do twórczej pracy.

Organizatorki  konkursu

Elżbieta Gąsior

Beata  Wiszniewska

 

Poniżej prezentujemy nagrodzone prace literackie i plastyczne.

I miejsce- Nagroda Wójta Gminy Michałowice

Bruna Cwajda

Bój pod Pęcicami ver. 2.0                                                                    

Tej nocy nie było

tak ciemno jak zwykle

choć wtedy były one w kolorze węgla

którym teraz czasem smarujemy twarze

gdy chcemy pograć w paintball

 

Pewnie te harcerskie mundury

mogły więcej niż dziś

nasze bluzy od Vansa

bo dawały jakieś supermoce

 

My patrzymy w nasze nawigacje

w szklanych smartfonach

bo dobrze jest wiedzieć

co czeka nas po drodze

 

A nawet jak ktoś zginie w walce

to zawsze gra uruchamia się od nowa

z pełną amunicją i zdrowiem

bo takie panują tu zasady

 

Mało wiemy o bólu i poświeceniu

które wtedy szły w szeregu

z chłopcami w moim wieku

a teraz oglądamy je tylko w Internecie

 

Jaka szkoda że nie możecie

przyjść do Skate Parku

i rozbić głowy na hulajnodze

by dostać zwolnienie na tę noc

 

Może ktoś by wtedy

krzyknął

nie pękaj IDZIEMY!

no i pewnie mógłby

być to każdy z nas

 

I miejsce- Nagroda Wójta Gminy Michałowice

Jacek Bereszyński

 

II miejsce

Zuzanna Sieczka

Ty pamiętasz                                                                                           

Brzozo, brzozo

tędy szli.

Brzozo, brzozo

tu strzelali.

Brzozo, brzozo

czas tych dni, 

Brzozo, brzozo

już za nami.

Twe gałęzie pochylone

płaczą tu nad losem wielu.

Wszyscy poszli w jedną stronę, 

w tę niebiańską, w tę przedwczesną. 

Twój cień pada na mogiłę

w mgłę wtuloną tu pod drzewem.

Ona przypomina chwile

tak tragiczne, nieodległe. 

Ty przeżyłaś, by historię

opowiedzieć nam w szczególe.

I przestrzegać nas przed wojną, 

pielęgnować życie czule.

Ty oddałaś swe gałęzie, 

by z nich złożyć biały krzyż. 

My nie chcemy tego więcej.

Chcemy marzyć, chcemy żyć!

Brzozo, brzozo

z nami żyj!

 

 

II miejsce

Maria Rucińska

 

 

III miejsce

Izabela Gajownik

Pęcice ’44 (Modlitwa)                                                          

 

Pośród łąk pęcickich

Słychać ciche łkanie…

Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie!

W zbiorowej mogile

Ciche dusz szemranie…

Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie!

Tam dusze poległych

Swe szepczą kazanie…

Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie!

Wszystkich rozstrzelanych

Wciąż słychać wołanie…

Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie!

Zmarli za niewinność,

Razem, ramię w ramię…

Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie!

Miłosierdzie, litość?

Nie czekali na nie…

Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie!

Ziemia po nich płacze

Cicho, nieprzerwanie…

Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie!

Oni wciąż czekają

Tam, na zmartwychwstanie…

Wieczny odpoczynek racz im dać, Panie,

A światłość wiekuista niechaj im świeci na wieki…

 

III miejsce

Lena Sosnowska

 

Wyróżnienia

 

Dominika Spychalska

***                                                                                                                                     

Tkwi tam jakieś cierpienie; zawsze tkwiło.

Do tej pory nosi w sobie rany - nie widać ich, ale nigdy się nie zabliźnią.

Za wygranej śladem gonienie okrzyki powstańców w tamtejszych drzewach utkwiło,

mundur sponiewierany, krwią splamiony, tamtą ziemię już tylko użyźnia.

 

Wiatr dął tam w ręce, próbował wygłosić uczoną rozprawę.

Liście znieruchomiały po kilku sekundach, rozległy się kroki,

wszyscy mieli tam lica dziecięce, nie byli gotowi na taką wrzawę;

a gdzieś w tych wszystkich komendach twardych dowódców zaczęły pękać powłoki.

 

Słyszeli nieraz pieśni o bitwach. Wierzyli, że klęska może być pełna chwały

zmienili wnet zdanie, słysząc samochody pędzące z rykiem w las:

bronili się wtedy po rowach, walczyli dzielnie dążąc do samochwały.

Nie było to żadne „poddanie”, a walka zaciekła i skrzętna, można by rzec naówczas.

 

Polały się pierwsze krwi litry - i choć dla Polski korzystne, to wciąż przerażały.

Zapomnieli walczący zapewne,

że krwi się w boju tylko namnaża.

I nie jest to wtedy fartowne.

 

Jedno żyć może tylko po wieki - poległych wojenna chwała.

Śmiercią, trwogą i destrukcją wtedy zajaśniało,

powstańcy zabitym składać mogli tylko dzięki, taka to była potyczka niebywała.

Wkrótce było po wszystkim - w Pęcicach niebo znów złagodniało.

 

To w mauzoleum wspomnienia zaklęte.

Ono pamięta wszystkie imiona.

Nie było, nie jest i nie będzie to miejsce przeklęte,

to tu jest pamięć uśpiona.

 

Anna Czechowicz

 

 

Gabriela Grzanka

Sierpniowy ranek                                                                

 

Rano, jak z łóżka wstaję,

Wyglądam przez okno

I słyszę coś dziwnego,

Widzę coś strasznego.

 

Strach, z którym się miłość bije,

już tylko odwagą

czerwień i biel co dzień żyje.

 

Strach - przed czym?

Czy wszystkiego wymaga poranek,

 z którym powstaniec się zmaga?

 

Ja pytanie zadaję, a tam Polak od EKD maszeruje,

Niemieckie słychać strzały, biegnie, walczy,

Staje bez ruchu, cicho upada.

Słychać setek mam bezdźwięczne szlochanie.

 

Nie rozumiem, staję przy mamie, pytam -

Czy mi też się tak stanie?

 

Czy żyje we mnie ten naród, którego krew w żyłach i po ulicach płynie?

Czy żyje miłość, która mimo śmierci nie przeminie?

Czy jej dożyję? Mamo, czy życie w Warszawie odżyje?

Nie wiem, Kochanie, wiem tylko, że Ona żyje w nas!

Ojczyzna Żyje! - a w Niej żyję ja!!!

 

 

Julia Cieślak

Anna Czechowicz

JUŻ NIEDŁUGO                                                                    

 

Walka, Nadzieja, Odwaga –

one nam towarzyszą.

Lecz i strach

powoli nadchodzi,

ze śmierci towarzystwem.

Padają żołnierze.

Nieprzyjaciel już blisko,

nie ma ucieczki…

 

I po wszystkim…

Po walce,

po nadziei,

po odwadze.

Wykończeni czekamy

na najgorsze.

 

Pot z czoła spływa,

krew z ran się sączy.

Ból, strach i śmierć zimna

powoli nadchodzi.

Krok po kroku,

coraz bliżej…

Czy to ona?

Czy już nadeszła?

 

My, pęciccy żołnierze

w milczeniu czekamy…

na kulę jedną i…

KONIEC ŻYCIA

 

A tam, w górze wreszcie,

spokój, cisza…

 

 

Julia Urbaniak